افزودنی بتن جهت آب بندی

افزودنی بتن جهت اب بندی

افزودنی بتن جهت اب بندی

آب بندی بتن چیست؟

به کارگیری مواد افزودنی آبند کننده بتن به دلیل اهمیت دوام سازه های بتنی و همچنین تاثیر مستقیم و غیر مستقیم
کاهش نفوذپذیری بتن بر دوام بتن باعث رواج به کار گیری آن شده است.
از مشکلات مهم و اساسی که معمولا در سازه های بتنی به وجود می آید می توان به مورد نفوذ آب به داخل سازه های بتنی اشاره کرد.
این مشکل در ارتباط با سازه هایی که در نگهداری مایعات مورد استفاده قرار می گیرند از اهمیت بیشتر و بالاتری برخوردار می باشند.
بنابراین استفاده از آب بندی بتن در سازه های بتنی پر از اهمیت می باشد.

بتن آب بند به بتنی گفته میشود که در مقابل نفوذ هرگونه عامل بیرونی که به سطح و درون بتن حمله کند مقاومت کند.

مواد آب بندی کیمیکس متناسب برای انواع سازه های بتنی وبه دوصورت می باشد:

آب بندی مغز بتن توسط افزودنیهای بتن ویژه آب بندی ( واترپروف بتن )

آب بندی سطح و درزهای بتن توسط انواع واتراستاپ , ماستیک , انواع عایق ها و محافظ بتن تولیدوعرضه میگردد.

از این مواد جهت عایق بندی مخازن ، استخرها ، تصفیه خانه و کانال های انتقال و انواع سازه های بتنی استفاده میگردد.

آب بند کننده دو جزئی چیست؟

یک سیستم مسدود کننده نشت آب بسیار خوب و قوی و با چسبندگی عالی به سطوح بتنی و دیگر مصالح ساختمانی معدنی می باشد.

آب بندکننده دو جزئی یک پوشش پایه سیمانی تقویت شده با اکریلیک تحت استاندارد ۱۹۹۸, ۲۰۸ Part 1881 BS و شامل اجزای زیر می باشد:

عامل پیوندزا : برپایه کوپلیمر استایرن – کریالت تشکیل دهنده الیه های آب بند می باشد

حجم دهنده : پودر پایه سیمانی اصلاح شده با افزودنی شیمیایی برای تأمین مقاومت است

کاربرد آب بندکننده دو جزئی

آب بندی زیرزمین از طرف داخل

سازه های نگهدارنده آب آشامیدنی

مجاری زهکشی آب

استخرهای شنا

آب بند نمودن ساختار جسم بتن

کیفیت بتن از نظر دوام برحسب نفوذپذیری اندازه گیری می شود.
عامل کنترل کننده این ویژگی در بتن سخت شده سیستم فضاهای خالی می باشد.
همین عامل در مقاومت در مقابل حمله شیمیایی از منابع خارجی (مثلا اسیدها، دی اکسیدکربن و سولفات ها)
یا از درون بتن (مثلا واکنش قلیایی سنگدانه و سیمان نامناسب)
و نیز در برابر سایر تنش های محیطی ناشی از نفوذ رطوبت (مثل دوره یخ زدن و آب شدن و تراوش) از اهمیت اساسی برخوردار است.
به طور کلی نفوذ پذیری تحت تاثیر عوامل ذیل می باشد:

کیفیت سیمان و سنگدانه

نسبت W/C و درجه هیدراتاسیون

مقدار تراکم

میزان عمل آوری

حضور یا عدم حضور ترک ها

انواع افزودنی های آب بندی بتن 

افزودنی بتن جهت آب بندی به شرح زیر می باشد:

افزودنی های آب بندی ژل میکروسیلیس الیاف دار که ترکیبی معین از پودر میکروسیلیکا
(پودر آب بندی بتن) است و نیز فوق روان کننده بتن ملامین و نفتالینی و الیاف بتن می باشد.
افزودنی های آب بندی کریستال شونده که این محصول بر اساس آخرین تکنولوژی آب بندی دنیا است.
از مزایای این محصول می توان به آب بندی فعال و شیمیایی درون بتن و حتی پس از گذشت زمان و بستن ترک های ریز موجود در عمق و سطح بتن است.
افزودنی آب بندی چسب بتن لاتکس که بر اساس پایه پلیمرهای اکرلیکی می باشد و با اضافه شدن به بتن و یا ملات باعث ایجاد خواص آب بندی قوی می گردد.
این محصول یک محصول گران برای آب بندی قوی محسوب می شود.

افزودنی‌ های بتن ضد آب شستگی

افزودنی‌های بتن ضد آب شستگی، عموماً برای سازه‌های بتنی مدفون در آب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این افزودنی‌ها بتن را در برابر شستگی تحت فشار آب مقاوم می‌کند. همچنین خواص چسبندگی بتن را افزایش می‌دهد.
این نمونه از انواع افزودنی بتن، اغلب برگرفته از لاستیک‌های طبیعی و مصنوعی و غلیظ‌کننده‌های پایه سلولزی می باشد.

ویژگی ها ومزایا آب بندکننده دو جزئی

مورد تایید در تماس با آب آشامیدنی

اجرای آسان با برس، ماله یا اسپری

برخورداری از دوره بهره برداری طولانی

قابلیت چسبندگی به بتن مرطوب و تازه

چسبندگی عالی به بتن و مصالح بنایی

مقاوم در برابر فشار زیاد هیدرواستاتیک مثبت و منفی

برخورداری از قابلیت عالی در خنثی نمودن حرکات ترک قبل و بعد از غرقاب شدن

افزایش مقاومت بتن در برابر پوسته شدن

بهبود کارائی و کاهش جداشدگی دانه ها و آب انداختن بتن تازه

بهبود مقاومت بتن در برابر سولفات ها (نسبت آب به سیمان کم، مقدار کافی سیمان مناسب، افزودنی حباب هوا) بهترین مقاومت را در برابر حمله آب های سولفات دار را دارند.

مزایای آب بندی بتن به روش تزریق پلی یورتان

۱-آب بندی جسم بتن: با استفاده از روش تزریق پلی‌یورتان، می‌توان جسم بتن را به طور کامل آب بندی کرده و جلوگیری از ورود آب به داخل بتن را تضمین کرد. این امر می‌تواند از خوردگی و تغییرات مخرب دیگری که ناشی از ورود آب به بتن است، جلوگیری کند.

۲-آب بندی در فشار مثبت و منفی: روش تزریق پلی‌یورتان قابلیت آب بندی از هر دو سمت بتن را داراست. به عبارت دیگر، می‌توان از طریق این روش هم در برابر فشار مثبت (از جانب آب) و هم در برابر فشار منفی (مانند رطوبت از سوی خارجی) بتن را آب بندی کرد.

۳-آب بندی در محل‌های با دبی آب بالا: روش تزریق پلی‌یورتان امکان آب بندی در محل‌هایی با دبی آب بالا را فراهم می‌کند. با استفاده از این روش، می‌توان در محیط‌هایی که با حجم زیادی از آب مواجه هستند، مانند تونل‌ها یا سازه‌های دریایی، بتن را به طور موثری آب بندی کرد.

۴-مقاومت در برابر فشار معکوس آب: پلی‌یورتان استفاده شده در روش تزریق پلی‌یورتان دارای مقاومت بالا در برابر فشار معکوس آب است. این به معنی این است که پس از آب بندی بتن، میزان نفوذ آب به سیستم بتنی به حداقل ممکن می‌رسد و بتن در برابر فشار آب معکوس مقاومت خوبی دارد.

۵-آب بندی ترک‌های بتن با ابعاد مختلف: از طریق روش تزریق پلی‌یورتان، می‌توان ترک‌های بتن با ابعاد مختلف را آب بندی کرد. این روش به طور فعال می‌تواند در ترمیم و تقویت سازه‌ها با ترک‌های مختلف استفاده شود و جلوگیری از ورود آب از طریق ترک‌ها را تضمین کند.

موارد استفاده افزودنی بتن

به منظور ایجاد تاثیر مورد نظر در بتن به صورت اقتصادی تر
هر زمان که بهتر شدن بتن ضعیف با مشکل مواجه می شود
هر زمان که خصوصیات مورد استفاده در بتن با تغییر دادن ترکیب مواد پایه ایجاد نشود
زمانی که میزان مورد نیاز باید با دقت تهیه و تعیین گردد
فوق روان کننده ها که به طور عمومی بر پایه نفتالین فرمالدئید یا ملامین سولفونات می باشند، این گروه از پلیمرها در لحظات اولیه هیدراسیون سیمان، بار منفی ذرات سیمان را افزایش داده، همچنین این توانایی را دارند که بار منفی ذرات سیمان را افزایش دهند و باعث پخش شدن آنها گردند و این می تواند ناشی از خاصیت دفع الکتریسیته ساکن باشد.

نگهداری و انبار کردن مواد افزودنی بتن

در شرایط مناسب و با رعایت دستورالعمل های اعلام شده از سوی سازنده نگهداری گردد.
برخی مواد افزودنی به دلیل از دست دادن کیفیت خود نباید مدت طولانی نگهداری شوند .
در صورت تردید باید نسبت به انجام آزمایش مطابق مشخصات ماده افزودنی اقدام کرد.

افزودنی‌ بتن ضد قارچ، ضد باکتری و ضد عفونی‌کننده

برای جلوگیری از رشد باکتری‌ها، میکروب‌ها و قارچ‌ها در بتن سخت شده، از این نوع افزودنی بتن مورد استفاده قرار داده می شود.
این افزودنی‌ها عبارتند از: فنول پلی هالوژنات، ترکیبات مس و امولسیون‌های دی الدرین.

افزودنی های معدنی بتن

موادی به شکل ذرات بسیار ریز معدنی که موجب بهبود برخی از خواص و یا تامین خواص ویژه ای در بتن می گردد. همچنین کارائی و انسجام بتن تازه، مقاومت و نفوذ پذیری بتن سخت شده و تغییر رنگ بتن از جمله خواص مواد معدنی می باشد.

خواصی که بدون استفاده از مواد افزودنی به بتن می توان بدست آورد

مقاومت: بتن به طور طبیعی دارای مقاومت فشاری بالا است. نسبت سیمان، ماسه و سنگدانه‌ها در ترکیب بتن و نحوه تراکم و محکم شدن آنها تأثیر بسزایی بر مقاومت بتن دارد.

پایداری و توان آب بندی: بتن به طور طبیعی خواص پایداری و توان آب بندی را دارد. با تراکم و محکم شدن مخلوط بتن و تشکیل ساختار ماتریسی سیمانی، بتن قابلیت مقاومت در برابر نفوذ آب و رطوبت را دارا می‌شود.

قابلیت پرداخت: با تنظیم میزان آب مصرفی در ترکیب بتن و استفاده از نسبت مناسب سیمان به سنگدانه‌ها و ماسه، می‌توان قابلیت پرداخت و روانی بتن را تنظیم کرد. با استفاده از طراحی مناسب مخلوط بتن، می‌توان بتنی با قابلیت پرداخت و جریان خوب برای ریخته شدن در قالب‌ها تولید کرد.

کارآیی: با توجه به طراحی درست مخلوط بتن و استفاده از نسبت مناسب سیمان و سنگدانه‌ها، می‌توان کارائی بتن را بهبود داد. کارائی بتن به میزان توانایی آن در انتقال بار، مقاومت در برابر خمش و تغییر شکل، مقاومت دربرابر ضربه و سایر خواص مکانیکی بتن اشاره دارد.

شناخت کلی انواع افزودنی بتن

برسی و شناخت انواع گریدهای بتن و کاربرد آنها امکان دارد تأثیری بر مقدار استفاده از افزودنی های بتن داشته باشد.

افزودنی بتن گاز ساز

افزودنی بتن بتن پاششی

افزودنی بتن عمل آوری بتن

افزودنی بتن حباب ساز

افزودنی بتن قوام آور

افزودنی بتن کاهنده آب

افزودنی بتن کندگیر کننده

افزودنی بتن تندگیر کننده

افزودنی بتن فوق روان کننده

افزودنی بتن آب بند یا نم بند

افزودنی بتن کاهنده جمع شدگی

افزودنی بتن کاهش دهنده خوردگی

می توان با انتخاب مصالح مناسب و نسبت های مطلوب اختلاط و رعایت اقتصادی بودن آن بدون مواد افزودنی بدست آورد.

ضوابط استفاده از مواد افزودنی بتن

به نکات زیر برای استفاده از مواد افزودنی بتن باید توجه بسیاری کرد.

۱٫ به مقدار دقیق و صحیح از مواد افزودنی بتن مورد استفاده قرار دهید زیرا استفاده بیش از حد و یا کم تر از حد معمول زیان‌آور می باشند.

۲٫ در مواقع استفاده مطمئن شوید که درجه مخزن پخش کن مقدار صحیح را نشان می‌دهد و پس از اتمام کار حتماً آن را تمیز نمایید

۳٫ برای اطمینان خاطر بیشتر ابتدا ماده افزودنی را با آب مخلوط‌کنید و سپس داخل مخلوط‌کن ریزید.

۴٫شایان ذکر می باشد که برای بتن از پیش تنیده شده یا بتن مسلح نباید از مواد افزودنی تندگیر کننده که دارای کلرایدکلسیم است استفاده کرد؛ و…

بتن

افزودنی بتن جهت آب بندی

اصولا آب بندی بتن سازه های بتنی به دو روش صورت می گیرد:

چرا باید از افزودنی بتن جهت اب بندی استفاده کنیم؟

بتن خوب و متراکم با نسبت آب به سیمان کمتر از ۰٫۵ اگر خوب ریخته و لرزانده گردد و به طور صحیح از آن مراقبت شده باشد، معمولا آب بند می باشد .

برای جلوگیری از مواد عبور آب از بین یک لایه ی بتن به خارج و یا از خاک مجاور به درون بتن از آب بندکننده دو جزئی  مورد استفاده قرار می دهندو

سال های زیادی است که استفاده از افزودنی آب بندکننده دو جزئی
به هدف آب بندی درزهای اجرایی و محل قطع بتن رایج شده است .

تمامی کشورهای پیشرفته در سازه ها از آب بندهای هیدروفیلیک و یا بنتونیتی برای آب بندی درزهای اجرایی استفاده مینمایند .

زنگ زدگی لوله های موئین ناشی از تبخیر آب بتن بر اثر استفاده نکردن از افزودنی بتن منجر به ترک خوردگی میگردد .

این اتفاق منجر به تشدید نفوذ پذیری و کاهش شدید طول عمر سازه بتنی می شود .

کاربرد آب بندهای هیدروفیلی  می تواند این مشکل را برطرف نماید .

 آیا تولید افزودنی بتن کار سختی است؟

تولید افزودنی بتن در واقع یک فرآیند تخصصی است که نیاز به دانش فنی و تجهیزات خاص دارد. این فرآیند ممکن است برای عموم افراد به نظر برسد که کار سختی است. در ادامه به برخی از عواملی که در تولید افزودنی بتن نقش دارند، اشاره می‌کنم:

فرمولاسیون و ترکیب مواد: برای تولید افزودنی بتن، لازم است فرمولاسیون و ترکیب مواد مختلف صحیح و دقیق باشد. این شامل انتخاب مواد اولیه، نسبت‌های صحیح و مقدار استفاده از هر ماده است. این ممکن است نیاز به دانش تخصصی در زمینه شیمی و مهندسی بتن داشته باشد.

فرآیند تولید: تولید افزودنی بتن ممکن است شامل مراحلی مانند مخلوط کردن مواد، آسیاب کردن، خشک کردن و فرآیندهای دیگر باشد. این فرآیند‌ها نیاز به تجهیزات خاصی مانند مخلوط‌کن‌ها، آسیاب‌ها، خشک‌کن‌ها و سیستم‌های تحت فشار دارند.

کنترل کیفیت: تولید افزودنی بتن نیازمند کنترل کیفیت دقیق است. برای اطمینان از کیفیت و عملکرد مناسب افزودنی بتن، باید تست‌ها و آزمایش‌های لازم در مورد خواص فیزیکی و مکانیکی انجام شود. این شامل آزمون‌های خمشی، آب‌گیری، دبی، مقاومت فشاری و سایر آزمون‌های مربوطه است.

رعایت استانداردها: تولید افزودنی بتن باید با رعایت استانداردها و مقررات مربوطه صورت گیرد. این شامل استانداردهای محلی و بین‌المل User مللی مانند استانداردهای ACI (American Concrete Institute) و ASTM (American Society for Testing and Materials) است. رعایت این استانداردها در تولید افزودنی بتن اهمیت بالایی دارد تا کیفیت و عملکرد بهینه افزودنی بتن تضمین شود.

مشکلات فنی و عملیاتی: تولید افزودنی بتن ممکن است با مشکلات فنی و عملیاتی روبرو شود. این مشکلات می‌تواند شامل نیاز به تجهیزات و فضای کاری مناسب، کنترل دقیق فرآیندهای تولید، مدیریت منابع و خط تولید و سایر چالش‌های مرتبط با تولید صنعتی باشد. با توجه به موارد فوق، می‌توان گفت که تولید افزودنی بتن نیازمند دانش فنی و تجهیزات مناسب است.

به همین دلیل، برای تولید افزودنی بتن به صورت حرفه‌ای و با کیفیت، توصیه می‌شود با تولیدکنندگان متخصص و دارای تجربه در این زمینه همکاری کنید.

 مشخصات متخصصان افزودنی بتن

افرادی هستند که در زمینه استفاده از مواد افزودنی و تکنولوژی‌های پیشرفته برای بهبود ویژگی‌های بتن و بهبود عملکرد سازه‌های بتنی متخصصی دارند. آن‌ها در طراحی، تولید، اجرا و نگهداری سازه‌های بتنی مشاوره و خدمات متخصصانه ارائه می‌دهند. متخصصان افزودنی بتن با استفاده از مواد افزودنی مانند پودر‌های معدنی، فیبرهای مصنوعی یا فلزی، پلیمرها، افزودنی‌های شیمیایی و سایر مواد مشابه، عملکرد بتن را بهبود می‌بخشند. برخی از مزایای استفاده از مواد بتن عبارتند از:

افزایش مقاومت بتن: افزودنی‌ها می‌توانند مقاومت فشاری و کششی بتن را افزایش دهند، بنابراین سازه‌های بتنی قوی‌تر و مقاوم‌تری را فراهم می‌کنند.

بهبود دوام و مقاومت در برابر آب: مواد افزودنی می‌توانند ویژگی‌های ضدآبی بتن را بهبود بخشند و از نفوذ آب و رطوبت به داخل سازه جلوگیری کنند.

افزایش مقاومت در برابر شیمیایی‌ها: برخی افزودنی‌ها می‌توانند مقاومت بتن در برابر اثرات زیان‌آور مواد شیمیایی مانند اسیدها، نمک و سایر مواد آلی یا غیرآلی را افزایش دهند.

کاهش تراکم و وزن بتن: برخی افزودنی‌ها می‌توانند باعث کاهش وزن مخصوص بتن شوند.

کنترل انقباض و ترک خوردگی: متخصصان می‌توانند با استفاده از مواد افزودنی، انقباض و ترک‌های ناشی از انقباض را کاهش دهند. این امر به بهبود عمر مفید سازه‌های بتنی کمک می‌کند.

بهبود خواص مکانیکی: با استفاده از افزودنی‌ها، می‌توان خواص مکانیکی بتن مانند انعطاف‌پذیری، مقاومت به ضربه، و خواص سازه‌ای مرتبط را بهبود بخشید.

بهبود خواص حرارتی: برخی افزودنی‌ها می‌توانند خواص حرارتی بتن را بهبود دهند، مانند مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر حرارت مستقیم یا تغییر حجم کاهش یافته در شرایط حرارتی متفاوت.

طراحی سازه بهینه‌تر: با دانش و تجربه خود، متخصصان افزودنی بتن می‌توانند به طراحی سازه‌های بتنی بهینه‌تر کمک کنند. آن‌ها با استفاده از مواد افزودنی مناسب، بهبود عملکرد سازه و کاهش هزینه‌های ساخت و نگهداری می‌توانند دست یابند.

حفاظت محیط زیست: استفاده از افزودنی‌ها می‌تواند منجر به کاهش مصرف منابع طبیعی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کاهش آلودگی محیط زیست شود. به علاوه، بتن با استفاده از افزودنی‌های محیط زیستی مانند مواد بازیافتی، می‌تواند به تحقق توسعه پایدار و حفظ محیط زیست کمک کند.

بتن چیست

بتن یک ماده ساختمانی است که ترکیبی از سیمان، مواد خمیری (مانند آب) و مواد مجرای (مانند ماسه، شن و سنگدانه) است. این ترکیب انعطاف‌پذیری، مقاومت مکانیکی و ویژگی‌های دیگری را به بتن می‌بخشد. سیمان، یک پودر معدنی است که با آب ترکیب شده و فرآیندی به نام هیدراتاسیون را تجربه می‌کند.

در این فرآیند، سیمان آب را جذب کرده و به فرم یک ژل چسبنده به نام پیوت است. این پیوت به عنوان عامل اتصالی عمل می‌کند و مواد مجرای ریز و درشت را به هم متصل می‌کند. مواد مجرای در بتن، معمولاً شامل ماسه، شن و سنگدانه است. ماسه و شن به عنوان مواد خمیری به سیمان افزوده می‌شوند و سنگدانه‌ها به عنوان ماده مجرای درشت در بتن عمل می‌کنند. ماسه و شن، تحت تأثیر پیوت سیمان به هم متصل می‌شوند و ساختار سخت بتن را تشکیل می‌دهند. بتن به دلیل خواص مکانیکی و سازگاری با ساختمان‌ها، یکی از محبوب‌ترین مواد ساختمانی است.

از بتن در ساخت سازه‌های مختلفی مانند ساختمان‌ها، پل‌ها، بناهای صنعتی و تأسیسات آب و فاضلاب استفاده می‌شود. همچنین، بتن به عنوان یک عنصر اساسی در انواع کفپوش‌ها، نمای ساختمان‌ها و مصارف دکوراتیو نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

افزودنی بتن به چند صورت انجام‌ میشود

افزودنی‌ بتن به صورت پودر، مایع، و فیبری ارائه می‌شود. در ادامه به توضیح هر یک از این انواع افزودنی‌ها می‌پردازم:

پودر: افزودنی‌های پودری مانند سیمان پرتلند، خاک رس، و پودر فلزات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. این افزودنی‌ها به عنوان پرکننده در بتن استفاده می‌شوند و برای کنترل هدررفت آب و بهبود مقاومت بتن مفید هستند.

مایع: افزودنی‌های مایع مانند پلی‌استرها، سولفات آلومینیوم، و نفتالین سولفونات سدیم مورد استفاده قرار می‌گیرند. این افزودنی‌ها به عنوان بخشی از آب مورد استفاده در ترکیب بتن می‌شوند و می‌توانند بهبود دهنده خواص بتن مانند مقاومت فشاری، مقاومت به خمش، و چسبندگی بتن با فولاد باشند.

فیبری: افزودنی‌های فیبری مانند فیبر گلس، فیبر پلی پروپیلن، و فیبر فولاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. این افزودنی‌ها به عنوان تقویت کننده بتن استفاده می‌شوند و می‌توانند مقاومت بتن در برابر خمش، ترکیدگی، و سایش را بهبود بخشند.

چند مدل افزودنی بتن

افزودنی‌های بتن عبارتند از موادی که به بتن اضافه می‌شوند تا خصوصیات آن را بهبود بخشند. این افزودنی‌ها معمولاً به دو دسته دارای عملکرد مختلف تقسیم می‌شوند: افزودنی‌های شیمیایی و افزودنی‌های مکانیکی. در زیر چند مدل از افزودنی‌های بتن را برای شما شرح می‌دهیم:

سیلیس فوم (Silica Fume): یک نوع پودر سیلیسی است که به بتن اضافه می‌شود تا مقاومت آن در برابر خوردگی و حرارت را بالا ببرد.

پلی‌کربوکسیلات (Polycarboxylate): یک نوع افزودنی شیمیایی است که برای کاهش میزان آب مورد نیاز در بتن و بهبود قابلیت پمپاژ آن به کار می‌رود.

فیبر (Fiber): افزودنی فیبر به بتن می‌تواند مقاومت ضربه‌ای و خوردگی را بالا ببرد و همچنین از تشکیل ترک‌های سطحی جلوگیری کند.

نانوذرات (Nanoparticles): افزودن نانوذرات به بتن می‌تواند خصوصیات آن را بهبود بخشد، از جمله مقاومت در برابر خوردگی، حرارت و سایش.

پلیمرها (Polymers): افزودن پلیمرها به بتن می‌تواند مقاومت آن در برابر رطوبت، حرارت و خوردگی را بالا ببرد.

آهک زنده (Quicklime): افزودن آهک زنده به بتن می‌تواند مقاومت آن در برابر حرارت و خوردگی را بالا ببرد.

دیرگیر (Retarder): این نوع افزودنی باعث کاهش سرعت تصلب و خشک شدن بتن می‌شود. از طریق تأخیر در تشکیل کریستال‌های سیمانی، زمان لازم برای خشک شدن و تقویت بتن را افزایش می‌دهد.

زودگیر (Accelerator): این نوع افزودنی سرعت تصلب و خشک شدن بتن را افزایش می‌دهد. با تسریع فرآیند تشکیل کریستال‌های سیمانی، زمان مورد نیاز برای تصلب و استفاده از بتن را کاهش می‌دهد.

پلاستیسایزر (Plasticizer): این مدل برای بهبود قابلیت روان‌سازی و کارایی مخلوط بتن استفاده می‌شود. باعث کاهش آب‌مصرف و افزایش انعطاف‌پذیری بتن می‌شود.

ضد آب (Waterproofing admixture): این نوع برای افزایش مقاومت بتن در برابر نفوذ آب استفاده می‌شود. باعث کاهش نفوذپذیری بتن و جلوگیری از نفوذ رطوبت و آب به داخل سازه می‌شود.

بتن الیافی (Fiber admixture): این نوع افزودنی شامل الیاف مختلف مانند الیاف فولادی یا پلیمری است. الیاف به مخلوط بتن اضافه می‌شوند تا مقاومت بتن در برابر ترک‌ها و تغییرات حرارتی را افزایش دهند.

افزودنی رنگی (Color admixture):افزودنی رنگی برای تغییر رنگ بتن استفاده می‌شود. می‌توان با استفاده از رنگ‌های مختلف، بتن را به رنگ‌های دلخواه تنظیم کرد.

آیا استفاده از افزودنی بتن می‌تواند باعث کاهش وزن بتن شود؟

بله، استفاده از برخی از افزودنی بتن می‌تواند باعث کاهش وزن بتن شود. برای مثال، افزودنی‌های سبک‌کننده مانند پوزولان‌های خاکستری، شیشه‌سیلیکا و فوم‌های پلی‌استایرن، می‌توانند به عنوان جایگزین مناسب برای سیمان در ترکیب بتن مورد استفاده قرار گیرند. این افزودنی‌ها باعث کاهش وزن مخلوط بتن می‌شوند و بهبود خواص مانند مقاومت و نفوذپذیری را نیز به همراه دارند.

همچنین، استفاده از فیبرهای پلیمری و فلزی به عنوان افزودنی‌های بتن، می‌تواند باعث بهبود خواص مانند مقاومت در برابر خمش، تغییر شکل پلاستیک و سختی شود، در حالی که وزن بتن را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

در هر صورت، برای انتخاب افزودنی‌های مناسب برای کاهش وزن بتن، باید به ویژگی‌های مورد نیاز سازه و شرایط محیطی که در آن بتن استفاده می‌شود، توجه شود.

انواع افزودنی بتن

افزودنی‌ بتن معمولاً به دو دسته تقسیم می‌شوند: افزودنی‌های سبک‌سازنده و افزودنی‌های کاهنده چگالی.

افزودنی‌های سبک‌سازنده: این نوع افزودنی‌ها به بتن خاصیت سبکتری می‌بخشند. مثال‌هایی از افزودنی‌های سبک‌سازنده شامل خرده‌های سنگ سبک مانند خرده‌های سنگدانه‌های خفیف (expanded shale)، خرده‌های سنگدانه‌های ظرفیت بالا (lightweight aggregate) و پوزولان‌های سبک مانند خاکستر سیلیسی و پوزولان‌های میکروسیلیس است. این افزودنی‌ها با جایگزین کردن یک قسمت از سنگدانه‌های سنتی بتن با مواد سبک‌تر، منجر به کاهش وزن بتن می‌شوند.

افزودنی‌های کاهنده چگالی: این نوع افزودنی‌ها با ایجاد حباب‌های هوا در ساختار بتن، موجب کاهش چگالی وزنی بتن می‌شوند. افزودنی‌های کاهنده چگالی می‌توانند شامل افزودنی‌های آلی (مانند مواد شیمیایی فراورده‌های گیاهی) و افزودنی‌های معدنی باشند. این افزودنی‌ها موجب ایجاد حباب‌های هوا در بتن می‌شوند و در نتیجه منجر به کاهش وزن ظاهری بتن می‌شوند.

فرق افزودنی بتن با ترمیم کننده بتن

افزودنی بتن (Concrete Additive) و ترمیم کننده بتن (Concrete Repair Material) دو دسته محصول متفاوت هستند که در زمینه بهبود و تعمیر بتن استفاده می‌شوند. این دو به صورت زیر تفاوت دارند:

۱٫ هدف استفاده:

– افزودنی بتن: هدف اصلی بهبود ویژگی‌های بتن است. این محصولات معمولاً برای افزایش مقاومت بتن در برابر فشار، خمش، ضربه، انعطاف‌پذیری و مقاومت شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
– ترمیم کننده بتن: هدف اصلی از استفاده از ترمیم کننده بتن، تعمیر و بازسازی قطعات بتنی خراب و آسیب دیده است. این محصولات برای ترمیم ترک‌ها، جداشدگی، شکستگی و سایر آسیب‌های سطحی یا ساختاری در بتن استفاده می‌شوند.

۲٫ ترکیبات و خواص:

– افزودنی بتن: افزودنی بتن ممکن است شامل موادی مانند فیبرهای پلیمری، پودرهای معدنی، مواد پرکننده، ترکیبات شیمیایی و غیره باشد. هدف اصلی آن، بهبود ویژگی‌های مکانیکی، دوام و عمر مفید بتن است.
– ترمیم کننده بتن: ترمیم کننده بتن معمولاً شامل موادی مانند سیمان ترمیمی، رزین‌ها، پودرهای معدنی، فیبرها، مواد شیمیایی و غیره است. این مواد طراحی شده‌اند تا خواص ترمیمی و بازسازی بتن را فراهم کنند، از جمله تعمیر ترک‌ها، ترمیم سطح، چسباندن قطعات بتنی و بازسازی ساختار.

۳٫ روش استفاده:

– افزودنی بتن: افزودنی‌ها به صورت مخلوط به مواد تشکیل‌دهنده بتن اضافه می‌شوند. آنها می‌توانند به عنوان جزء ترکیبی از ماسه و سیمان یا به صورت مستقل به مخلوط بتن اضافه شوند.
– ترمیم کننده بتن: ترمیم کننده بتن به صورت جداگانه به محل تعمیر نیازمند استفاده می‌شود. این محصولات معمولاً به صورت پودر یا پیستونی عرضه می‌شوند و قبل از استفاده با مواد مرطوب شده و روی سطافزودنی بتن (Concrete Additive) و ترمیم کننده بتن (Concrete Repair Material) دو دسته محصول متفاوت هستند که در زمینه بهبود و تعمیر بتن استفاده می‌شوند. این دو به صورت زیر تفاوت دارند:

۱٫ هدف استفاده:

– افزودنی بتن: هدف اصلی استفاده از افزودنی بتن بهبود ویژگی‌های بتن است. این محصولات معمولاً برای افزایش مقاومت بتن در برابر فشار، خمش، ضربه، انعطاف‌پذیری و مقاومت شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
– ترمیم کننده بتن: هدف اصلی از استفاده از ترمیم کننده بتن، تعمیر و بازسازی قطعات بتنی خراب و آسیب دیده است. این محصولات برای ترمیم ترک‌ها، جداشدگی، شکستگی و سایر آسیب‌های سطحی یا ساختاری در بتن استفاده می‌شوند.

۲٫ ترکیبات و خواص:

– افزودنی بتن: افزودنی بتن ممکن است شامل موادی مانند فیبرهای پلیمری، پودرهای معدنی، مواد پرکننده، ترکیبات شیمیایی و غیره باشد. هدف اصلی افزودنی بتن، بهبود ویژگی‌های مکانیکی، دوام و عمر مفید بتن است.
– ترمیم کننده بتن: ترمیم کننده بتن معمولاً شامل موادی مانند سیمان ترمیمی، رزین‌ها، پودرهای معدنی، فیبرها، مواد شیمیایی و غیره است. این مواد طراحی شده‌اند تا خواص ترمیمی و بازسازی بتن را فراهم کنند، از جمله تعمیر ترک‌ها، ترمیم سطح، چسباندن قطعات بتنی و بازسازی ساختار.

۳٫ روش استفاده:

– افزودنی بتن: افزودنی‌ها به صورت مخلوط به مواد تشکیل‌دهنده بتن اضافه می‌شوند. آنها می‌توانند به عنوان جزء ترکیبی از ماسه و سیمان یا به صورت مستقل به مخلوط بتن اضافه شوند.
– ترمیم کننده بتن: ترمیم کننده بتن به صورت جداگانه به محل تعمیر نیازمند استفاده می‌شود. این محصولات معمولاً به صورت پودر یا پیستونی عرضه می‌شوند و قبل از استفاده با مواد مرطوب شده و روی سطح ب

افزودنی بتن دیرگیر

افزودنی دیرگیر بتن (Retarder) ماده‌ای است که به مخلوط بتن اضافه می‌شود تا سرعت تصلب و خشک شدن بتن را کاهش دهد. این افزودنی باعث تأخیر در تشکیل کریستال‌های سیمانی و رسوب‌گذاری آنها شده و زمان لازم برای خشک شدن و تقویت بتن را افزایش می‌دهد.

استفاده از افزودنی دیرگیر در برخی موارد مفید است، مثلاً در شرایطی که نیاز به زمان بیشتری برای شستشو، تنظیم نمودن سطح بتن و یا حفظ قابلیت کار با بتن در طول زمان بیشتری می‌باشد. همچنین، در شرایط آب و هوای گرم و خشک، استفاده از افزودنی بتن دیرگیر می‌تواند کمک کند تا جلوگیری از خشک شدن زودهنگام بتن و ایجاد ترک‌های میکروسکوپیک در سطح آن گردد.

معمولاً افزودنی دیرگیر بتن به صورت پودر یا مایع تجارتی در دسترس است. مقدار و زمان اضافه کردن این افزودنی به مخلوط بتن بسته به نوع افزودنی و شرایط پروژه قابل تنظیم است. برای استفاده بهینه از افزودنی دیرگیر، توصیه می‌شود با تولیدکننده محصول و منابع فنی مرتبط مشورت کنید تا مقدار و زمان استفاده مناسب را براساس نیازهای خاص پروژه تعیین کنید.

افزودنی بتن زودگیر

افزودنی زودگیر (Accelerator) ماده‌ای است که به مخلوط بتن اضافه می‌شود تا سرعت تصلب و خشک شدن بتن را افزایش دهد. این افزودنی باعث افزایش سرعت تشکیل کریستال‌های سیمانی و رسوب‌گذاری آنها می‌شود و زمان لازم برای خشک شدن و تقویت بتن را کاهش می‌دهد.

استفاده از افزودنی زودگیر بتن در برخی موارد مفید است، مثلاً در شرایطی که نیاز به زمان کوتاه‌تری برای تصلب و قابل استفاده شدن بتن وجود دارد. این افزودنی معمولاً در پروژه‌هایی با زمانبندی فشرده یا در مواردی که نیاز به تحویل سریع سازه بتنی دارید، استفاده می‌شود. همچنین، در شرایط آب و هوای سرد، استفاده از افزودنی زودگیر می‌تواند کمک کند تا فرآیند تصلب بتن به خوبی در دماهای پایینتر انجام شود.

معمولاً افزودنی زودگیر بتن به صورت پودر یا مایع تجارتی در دسترس است. مقدار و زمان اضافه کردن این افزودنی به مخلوط بتن بسته به نوع افزودنی و شرایط پروژه قابل تنظیم است. برای استفاده بهینه از افزودنی زودگیر بتن، توصیه می‌شود با تولیدکننده محصول و منابع فنی مرتبط مشورت کنید تا مقدار و زمان استفاده مناسب را براساس نیازهای خاص پروژه تعیین کنید. همچنین، در استفاده از افزودنی زودگیر  باید به توجه به دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌های تولیدکننده رعایت شود تا اثرات جانبی محتمل ناشی از استفاده نادرست از آن به حداقل رسیده و کیفیت بتن حفظ شود.

روان کننده بتن

فوق روان کننده ها، به خاطر تنوع ترکیبات شیمیایی موجود در آنها، عملکردهای متعددی در بتن دارند. در اینجا چند خاصیت اصلی فوق روان کننده بتن را بررسی خواهیم کرد:

۱٫ کاهش میزان آب: فوق روان کننده های بتن قادرند میزان آب مورد نیاز برای تهیه بتن را کاهش دهند. با افزایش میزان فوق روان کننده، نسبت آب به سیمان کاهش می‌یابد که منجر به افزایش مقاومت فشاری بتن می‌شود.

۲٫ روان کنندگی: فوق روان کننده ها باعث افزایش روانی بتن می‌شوند. این امر باعث سهولت در حمل و نقل بتن، بهبود خصوصیات بتن سخت شده و کاهش هزینه‌های ساخت می‌شود.

۳٫ افزایش ودوام: استفاده از فوق روان کننده ها منجر به افزایش ودوام بتن می‌شود. این موضوع بهبودی در خصوصیات مکانیکی و مقاومت بتن را نتیجه می‌دهد.

۴٫ کاهش جداشدگی و آب انداختگی: فوق روان کننده های بتن باعث کاهش جداشدگی و آب انداختگی بتن می‌شوند. این امر باعث بهبود کیفیت سطح بتن و جلوگیری از تشکیل حباب هوا در زمان بتن‌ریزی می‌شود.

در استاندارد INSO 2930-2، حداکثر میزان مصرف فوق روان کننده بتن تا ۵ درصد وزن سیمان مجاز است. این محدودیت به دلیل اشباع کارایی فوق روان کننده است. به این معنی که با افزایش میزان فوق روان کننده بیشتر از این حد، تأثیر کمتری در جریان بتن خواهد داشت و ممکن است باعث جداشدگی، آب انداختگی و تاخیر در زمان گیرش بتن شود.

افزودنی‌هایی برای افزایش مقاومت فشاری بتن آب بندی

برای افزایش مقاومت فشاری بتن در شرایط اب بندی، می‌توانید از افزودنی‌های زیر استفاده کنید:

۱٫ افزودنی‌های پلاستیکی: افزودنی‌های پلاستیکی مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، می‌توانند به عنوان یک لایه محافظ بر روی سطح بتن در شرایط اب بندی عمل کنند. این افزودنی‌ها به بتن کمک می‌کنند تا در مقابل نفوذ آب و رطوبت مقاومت داشته باشد و از خوردگی و تخریب بتن به دلیل آب و هوا جلوگیری کنند.

۲٫ افزودنی‌های سیلیکاتی: افزودنی‌های سیلیکاتی مانند سیلیس فوم و سیلیس اکتیو می‌توانند بهبود قابل توجهی در مقاومت بتن در برابر نفوذ آب داشته باشند. این افزودنی‌ها با تولید ژل‌های سیلیکاتی در ساختار بتن، مقاومت بتن را در برابر نفوذ آب و رطوبت افزایش می‌دهند.

۳٫ افزودنی‌های ضد آب: افزودنی‌هایی مانند سیلیکون‌های آبگریز و چسبندگی بالا، می‌توانند به عنوان یک لایه محافظ بر روی سطح بتن باشند و به بتن اصلی کمک کنند تا در برابر نفوذ آب و رطوبت مقاومت داشته باشد.

۴٫ افزودنی‌های پلیمری: افزودنی‌های پلیمری مانند اپوکسی رزین و پلی‌اورتان، می‌توانند بتن را در برابر نفوذ آب و رطوبت محافظت کنند. این افزودنی‌ها به عنوان یک لایه محافظ بر روی سطح بتن استفاده می‌شوند و مقاومت بتن در برابر آب و رطوبت را افزایش می‌دهند.

۵٫ افزودنی‌های افزایش وزن: برخی افزودنی‌ها مانند خاکستر ناشی از سوخت و زباله یا خاکستر سیلیسی افزایش وزن بتن را ایجاد می‌کنند و می‌توانند به مقاومت بتن در برابر نفوذ آب کمک کنند.

تفاوت افزودنی های بتن با گروت

افزودنی‌ها و گروت دو نوع ماده متفاوت هستند که در صنعت بتن و ساختمان‌سازی استفاده می‌شوند. در زیر تفاوت‌های اصلی بین افزودنی‌های بتن و گروت را بررسی می‌کنیم:

ترکیبات شیمیایی:

افزودنی‌های بتن و گروت دارای ترکیبات شیمیایی متفاوت هستند. افزودنی‌های بتن عموماً موادی مانند پلیمرها، سیلیس، فیبرها و مواد شیمیایی دیگر را شامل می‌شوند که به بتن اضافه می‌شوند تا خصوصیات آن را بهبود بخشند. در مقابل، گروت یک ماده معمولاً سیمانی است که به صورت پودری عرضه می‌شود و با آب ترکیب می‌شود تا یک ماده راه‌انداز برای تعمیر و تثبیت سازه‌های بتنی فراهم کند.

استفاده و کاربرد:

استفاده اصلی افزودنی‌های بتن در بهبود خصوصیات بتن است. آنها می‌توانند به بتن خواصی مانند مقاومت بیشتر، افزایش انعطاف‌پذیری، مقاومت به خوردگی و کاهش نفوذپذیری بدهند. افزودنی‌ها برای مخلوط بتن اضافه می‌شوند و هنگام ریخته شدن بتن در سازه‌ها تأثیر خود را نشان می‌دهند. گروت، به عنوان ماده‌ای جداگانه، برای تثبیت و تعمیر سازه‌های بتنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. آن را می‌توان به صورت پاششی یا تزریقی بر روی سطح سازه یا در درون ترک‌ها و نقاط ضعف بتنی استفاده کرد.

ویژگی‌های فیزیکی:

افزودنی‌های بتن معمولاً به صورت مواد جامد یا پودری به بتن اضافه می‌شوند و با خلوص بالا تولید می‌شوند. آنها ممکن است به صورت ذرات یا فیبرها در بتن حضور داشته باشند. در مقابل، گروت به صورت پودری با خلوص بالا تولید می‌شود و معمولاً با آب ترکیب می‌شود تا یک ماده چسبنده و راه‌انداز برای تعمیر سازه‌های بتنی فراهم کند.

استفاده در تعمیر و تثبیت:

گروت در عمل تعمیر و تثبیت سازه‌های بتنی استفاده می‌شود. آن را می‌توان به صورت پاششی یا تزریقی بر روی سطح سازه یا در درون ترک‌ها و نقاط ضعف بتنی استفاده کرد. گروت با ترکیب با آب متمایل به تثبیت و سفت کردن می‌شود و به‌عنوان یک ماده چسبنده استفاده می‌شود. عملکرد گروت در تثبیت سازه‌ها بر اساس خواص چسبندگی و مقاومت برشی آن استوار است.

ضدیخ یک افزودنی بتن

ضد یخ بتن یک نوع افزودنی بتن است که به ترکیب بتن افزوده می‌شود. این افزودنی به بتن امکان مقاومت به یخبندان و تجمع برف را می‌دهد و در نتیجه، از آسیب به ساختمان به علت تغییرات دما در فصل‌های سرد جلوگیری می‌کند.

ترکیبات در ضد یخ بتن معمولاً شامل موادی مانند کلرید کلسیم، کلرید منیزیم، یا فرمیات کلسیم می‌شوند. این ترکیبات از طریق کاهش نقطه انجماد آب، افزایش دمای ذوب و یا تغییر ویژگی‌های آب به عنوان یک مایع سرد، از تشکیل یخ در ساختمان جلوگیری می‌کنند.

ضد یخ بتن در مکان‌هایی که در طول زمستان تجمع برف و یخ متداول استفاده می‌شود، به ویژه در ساخت و سازهای عمومی، جاده‌ها، پل‌ها و ساختمان‌هایی که به دلیل تجمع یخ و برف ممکن است آسیب ببینند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

خواص بتن بدون مواد افزودنی بتن

بتن بدون مواد افزودنی نیز می‌تواند خواص مهمی داشته باشد، اما استفاده از مواد افزودنی می‌تواند به بهبود خواص بتن کمک کند. در زیر به برخی از خواصی که بتوان بدون استفاده از مواد افزودنی در بتن حاصل کرد، اشاره شده است:

1. مقاومت فشاری: افزودن سیمان به میزان مناسب و رعایت نسبت‌های دقیق در ترکیب بتن، می‌تواند مقاومت فشاری بتن را بهبود بخشد.
2. مقاومت کششی: با ترکیب صحیح اجزای بتن، مقاومت کششی آن نیز افزایش می‌یابد. به عنوان مثال، اضافه کردن مقدار مناسب از الیاف فولادی می‌تواند مقاومت کششی بتن را افزایش دهد.
3. پایداری حرارتی: اجزای اصلی بتن مثل سیمان، شن، و آب به خودی خود خواص پایداری حرارتی دارند.
4. مقاومت در برابر زنگ زدگی: سیمان حاوی موادی است که به بتن مقاومت در برابر زنگ زدگی می‌بخشند. این مقاومت به مرور زمان افزایش می‌یابد.
5. انعطاف‌پذیری محدود: بتن به طور کلی انعطاف‌پذیری محدودی دارد. با توجه به ترکیب مواد، می‌توان انعطاف‌پذیری را کنترل کرد.
6. قابلیت شکل‌پذیری و پخت: بتن قابلیت شکل‌پذیری و پخت در محل ساخت و سازها را فراهم می‌کند.
7. عایق‌حرارتی: بتن از خود به عنوان یک ماده عایق حرارتی نیز عمل می‌کند، اما استفاده از مواد افزودنی می‌تواند عایق‌حرارتی بتن را بهبود بخشد.

هرچند که بتن بدون مواد افزودنی می‌تواند خواص مهمی داشته باشد، استفاده از مواد افزودنی می‌تواند به بهبود خواص بتن در زمینه‌هایی مانند کاهش نیاز به آب، افزایش مقاومت، بهبود پمپ‌پذیری، و کنترل انقباض و انبساط کمک کند.

افزودنی‌های تقویت کننده بتن، موادی هستند که به مخلوط بتنی اضافه می‌شوند تا ویژگی‌های عملکردی و مقاومتی بتن را بهبود بخشند. این افزودنی‌ها معمولاً به صورت پودر یا مایع در دسترس هستند و با ترکیب آن‌ها با مواد تشکیل دهنده بتن، خواص مورد نظر در بتن حاصل می‌شود. در زیر، به برخی از افزودنی‌های تقویت کننده بتن پرکاربرد اشاره می‌کنم:

افزودنی‌های پلیمری: افزودنی‌های پلیمری شامل پلیمرهایی مانند پلی‌استایرن بالا، پلی‌استیرن پوشش دار، پلی‌آکریلات و پلی‌وینیل استات می‌شوند. این افزودنی‌ها به بتن خصوصیاتی مانند مقاومت بالا در برابر خستگی، جذب کمتر آب، افزایش مقاومت فشاری و مقاومت شیمیایی را می‌بخشند.

افزودنی‌های سیلیسی: نانوذرات سیلیسی، مانند نانوسیلیس، به بتن وارد شده و خواصی مانند افزایش مقاومت فشاری، کاهش نفوذپذیری آب، بهبود مقاومت خمشی و کاهش جذب آب را به بتن اضافه می‌کنند.

افزودنی‌های سیمانی: افزودنی‌های سیمانی شامل فرآیندهایی مانند پوزولانها (مانند خاکستر بادامها و خاکستر پوزولانی) و آهک غیرفعال می‌شوند. این افزودنی‌ها باعث بهبود مقاومت کششی و خمشی بتن، کاهش شکستگی و افزایش مقاومت در برابر زیستی می‌شوند.

افزودنی‌های فیبری: افزودنی‌های فیبری شامل فیبرهای فولادی، فیبرهای پلیمری و فیبرهای شیشه‌ای می‌شوند. این افزودنی‌ها باعث افزایش مقاومت کششی و خمشی بتن، جلوگیری از تشکیل ترک و افزایش انعطاف‌پذیری بتن می‌شوند.

افزودنی‌های شیمیایی: افزودنی‌های شیمیایی شامل سرعت‌بخش‌کننده‌ها، تنظیم‌کننده‌ها، پخت‌کننده‌ها و ضدکشش‌ها می‌شوند. این افزودنی‌ها برای کنترل زمان تنتر کاری بتن، بهبود قابلیت پمپاژ بتن، کاهش ترک‌ها و جداسازی آب، بهبود مقاومت سطحی و دیگر خواص مورد نیاز در بتن استفاده می‌شوند.