لیست افزودنی های بتن
افودنی بتن چیست؟
افزودنی بتن موادی هستند که به مخلوط بتن در حین اختلاط اضافه میشوند تا خصوصیات و عملکرد بتن را بهبود بخشند یا تغییر دهند. این مواد به صورت پودر یا مایع بوده و به نسبتهای کم به بتن افزوده میشوند. استفاده از افزودنیها میتواند موجب بهبود کارایی، دوام، استحکام، زمان گیرش، نفوذپذیری و سایر خصوصیات بتن شود. افزودنیها میتوانند به دو دسته کلی تقسیم شوند: افزودنیهای معدنی و افزودنیهای شیمیایی.
لیست افزودنی های بتن
لیست افزودنی های بتن به ما کمک میکند تا بتوانیم متناسب با کار و نیاز خودمان آنهارا آنالیز و انتخاب درست داشته باشیم. پس با ما همراه باشید تا با مهمترین و پرکاربردترین افزودنی های بتن آشنا شویم.
افزودنیهای معدنی:
- خاکستر بادی: بهبود کارایی، استحکام و دوام.
- دوده سیلیسی: افزایش استحکام و کاهش نفوذپذیری.
- سرباره کوره بلند (سیمان سربارهای): افزایش دوام و کاهش حرارت هیدراتاسیون.
- پوزولانهای طبیعی (مانند خاکستر آتشفشانی): بهبود استحکام بلندمدت و دوام.
- متاکائولین: افزایش استحکام و کاهش نفوذپذیری.
افزودنیهای شیمیایی:
- کاهندههای آب: بهبود کارایی و استحکام بدون افزایش میزان آب.
- فوق روانکنندهها: ارائه سیالیت بالا و استحکام بالا برای بتنهای با عملکرد بالا.
- تسریعکنندهها: تسریع زمان گیرش و توسعه استحکام اولیه.
- کندگیرکنندهها: کاهش سرعت گیرش، مفید در شرایط آب و هوای گرم.
- هوازاها: ایجاد حبابهای هوا برای بهبود مقاومت در برابر چرخههای یخزدگی و ذوب.
- افزودنیهای کاهنده انقباض: کاهش انقباض خشک شدن و ترک خوردگی.
- بازدارندههای خوردگی: محافظت از آرماتورهای فولادی در برابر خوردگی.
- افزودنیهای چسبنده: بهبود چسبندگی بین بتن جدید و قدیم.
- افزودنیهای ضد آب: کاهش نفوذپذیری آب و بهبود مقاومت در برابر آب.
- افزودنیهای ضد شستشو: حفظ یکپارچگی مخلوط در کاربردهای زیر آب.
افزودنیهای تخصصی:
- الیاف تقویتی (مانند الیاف فولادی، شیشهای، مصنوعی): افزایش مقاومت کششی و کاهش ترکخوردگی.
- رنگها: ارائه رنگ به بتن برای اهداف زیبایی.
- اصلاحکنندههای رئولوژی: بهبود خصوصیات جریان بتن.
- اصلاحکنندههای ویسکوزیته: بهبود پایداری و چسبندگی در بتن خودتراکم.
- افزودنیهای منبسطکننده: جبران انقباض و کنترل ترکخوردگی.
- افزودنیهای هیدروفوبیک: ارائه خاصیت ضد آب به سطوح بتن.
دلایل استفاده از افزودنیهای بتن
افزایش کارایی: بهبود جریان و قابلیت کار بتن، به ویژه در شرایطی که نیاز به بتن با سیالیت بالا باشد.
تسریع یا تاخیر در زمان گیرش: کنترل زمان گیرش بتن به منظور تسهیل در عملیات ساخت و ساز.
افزایش مقاومت و استحکام: افزایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن.
کاهش نفوذپذیری: کاهش نفوذ آب و مواد شیمیایی به داخل بتن و افزایش مقاومت در برابر عوامل خورنده.
کاهش انقباض و ترکخوردگی: کاهش میزان انقباض بتن در طی فرآیند خشک شدن و جلوگیری از ترکخوردگی.
مقاومت در برابر چرخههای یخزدگی و ذوب: ایجاد حبابهای هوا در بتن به منظور افزایش مقاومت در برابر چرخههای یخزدگی و ذوب.