روان کننده بتن

مزایای روان کننده بتن

مزایای روان کننده بتن چیست؟

افزودنی های کاهنده آب که با نام افزودنی روان کنند بتن نیز شناخته می شوند یکی از پرکاربردترین افزودنی مورد استفاده در بتن می باشند.
روان کننده بتن , برای کاهش آب اختلاط در اسلامپ ثابت , ساخت بتنی با مقاومت بیشتر ,
دستیابی به مقاومت ثابت در عیار سیمان کمتر و یا افزایش اسلامپ بتن بدون نیاز به اضافه کردن آب به مخلوط بتنی استفاده می گردد.

این افزودنی موجب بهبود خواصیت سخت شده بتن و مخصوصا افزایش مقاومت و دوام آن می شود.
همچنین با توجه به امکان کاهش عیار سیمان در صورت به کارگیری این افزودنی ها ,

استفاده از این افزودنی ها در بتن ریزی حجیم و بتن ریزی در هوای گرم برای کاهش گرمای هیدراتاسیون بسیار مناسب است.

در صورت استفاده از این افزودنی ها در مخلوط بتنی بدون تغییر مقدار آب اختلاط ,
این افزودنی ها به عنوان روان کننده بتن عمل کرده که این ویژگی در بتن ریزی در سازه ای با تراکم آرماتور زیاد کمک کرده و عملیات تراکم را ساده تر می سازد.

روان کنند بتن در سه دسته A,D,E که به ترتیب مربوط به روان کنند بتن معمولی , روان کنند بتن کندگیر کننده و روان کنند بتن تندگیر کننده هستند, قرار می گیرند.

این افزودنی ها علاوه بر دارا بودن خواص معمولی روان کننده ها بر اساس نوعشان می توانند

روند هیداتاسیون سیمان را دچار تغییراتی کرده و موجب تاخیر یا تسریع آن شده و یا بر آن تاثیری نداشته باشند.

ترکیبات شیمیایی روان کننده

فورمول بندی های مختلفی در مورد روان کنند بتن یا کندگیر کننده ها وجود دارد.

اصلی ترین جزء تشکیل دهنده این فورمول ها ترکیبات آلی مخلوط در آب هستند.
اولین مرجع منتشر شده درباره استفاده از افزودنی های کاهنده ی آب در دهه سی میلادی به پلیمر های خاصی از اسید سولفونیک های نفتالین اختصاص داده شده
اشاره داردکه در مقادیر جزئی ۱/۰ درصد وزن سیمان استفاده شده می باشد.
این پلیمر ها تا قبل  از دهه هفتاد میلادی در مقیاس وسیع به عنوان روان کننده یا افزودنی کاهنده آب مورد استفاده قرار نگرفته بودند
تا اینکه در دهه هفتاد استفاده از این ترکیبات به عنوان افزودنی های فوق روان کنند بتن
( با تغییراتی در درجه پلیمریزاسیون و مقدار مصرف ) در مقیاسبزرگتر آغاز شد.
ترکیب های اصلی مورد استفاده در تولید روان کنند بتن را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:

آمونیوم و سدیم

نمک های کلسیم

سدیم و آمونیوم اسید

کربوهیدرات ها نظیر شکر

اسید های شکر و پلی ساکارید ها

لیگنوسولفونیک اسید های هیدروکسی

نمک های ملامین تغلیظ شده ی سولفوناته شده

نمک های نفتالین تغلیظ شده ی سولفوناته شده

کربوکسیلیک که عموما به شکل نمک های تری اتانول آمین

و سایر ترکیبات مشابه

معمولا تمامی افزودنی های کاهنده آب به صورت یک محلول آبی با وزن مخصوصی در حدود ۱/۱ تا ۳/۱ میلی گرم بر لیتر توسط تولید کننده ارائه می گردد.

روش مصرف روان کننده بتن

یک موضوع مهم در مصرف روان کننده بتن سازگاری این ماده با دیگر افزودنی‌ها می باشد.
ین اطلاعات توسط شرکت تولید کننده به شما ارائه داده می شود.

اگر روان کننده از نوع دیرگیر کننده باشد قابلیت افزودن به مواد خشک را دارد.
نوع مایع این افزودنی چون در آب حل می‌ گردد، بهتر است یک حجم از افزودنی را در دو حجم از آب ریخته و مخلوط کنیم و سپس به خمیر بتنی اضافه می‌کنیم.

همین مساله باعث کاهش زمان اختلاط بتن بعد از افزودن روان کننده خواهد شد.
وقتی هوا بسیار گرم باشد سرعت کار بتن ریزی اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
چون تبخیر شدن آب با سرعت بالاتر انجام می شود.
از دست رفتن آب بتن به دلیل گذر زمان، پرداخت آن‌را دچار مشکل می‌کند.

در حالت کلی نسبت آب به سیمان در بتن ۴۰% در نظر گرفته می‌شود.
این میزان آب با مقاومت نهایی بتن رابطه عکس دارد.
کم کردن آب مورد نیاز بتن از اهداف اصلی استفاده از روان کننده بتن می باشد.

چون مقاومت نهایی و دیگر پارامترهای بتن بهبود می‌یابد.

 محاسن روان کننده بتن

از محاسن روان کننده بتن به شرح زیر می باشد:

کاهنده آب

قابلیت پمپاژ بتن

کاهش عیار سیمان

افزایش مقاومت فشاری

افزایش عدد اسلامپ و روانی بتن

قابلیت استفاده در قالب های نازک و پر میلگرد

قابلیت استفاده در بتن های با سنگدانه های نامناسب

هدف استفاده از روان کننده بتن

افزایش دوام بتن

کاهش نفوذپذیری

بهبود قابلیت پمپ کردن

تسریع نرخ کسب مقاومت

کاهش و یا ممانعت از نشست بتن

اصلاح نرخ و یا ظرفیت آب انداختگی

افزایش اتصال بتن به آرماتور فولادی

کاهش جداشدگی آب و دانه های بتن

افزایش کارپذیری بدون افزایش و یا کاهش مقدار آب ثابت نگه داشتن کارپذیری.